کار کردن تا دیروقت؟ |  به مناسبت شب یلدا

چند وقت پیش ویدئویی در اینستاگرام زاویه منتشر کردیم که در مورد مدیریت زمان و تمرکز در زاویه بود. کار کردن در تمام ساعت‌های شبانه روز آزاد است. این مزیتی است که می‌تواند به ضررتان تمام بشود. بدون مدیریت زمان، حتی همان 24 ساعت، کم خواهد بود. فضای کار اشتراکی هم کتابخانه نیست که همیشه ساکت باشد. ارتباط گرفتن و شرکت کردن در رویدادهای متنوع، دورهمی‌های کوچک و دوستی‌های شغلی، دلایلی است که دیگران حضور در فضای کار اشتراکی را انتخاب می‌کنند.

به مناسبت شب یلدا که بلندترین شب سال است، مدیریت زمان و تمرکز کاری را بررسی می‌کنیم. اگر چه این مبحث ممکن است برای خیلی از شما بدیهی باشد، اما بد نیست که نگاهی دوباره به تیترها بیاندازیم. مرور و تکرارش به تمرکز بیشتر کمک می‌کند.

مطالب مرتبط: 

مزایای فضای کار اشتراکی که ما را به سمت خودش می‌کشاند

چند ضرر جدی برای حضور در فضای کار اشتراکی

ده دلیل مهم برای کار کردن در فضای کار اشتراکی

اینجا کتابخانه نیست!

تمرکز زاویه روی همکاری‌های مشترک شغلی است که در فضای کار اشتراکی شکل می‌گیرد. متخصصان و همکاران زیادی در زاویه هستند که می‌توانید با آنها در مورد چالش‌هایی که دارید صحبت کنید. این صحبت‌ها معمولاً ادامه دار خواهد بود و ذهن را وارد مسیر جدیدی می‌کند، به طوری که ممکن است تا چند هفته در مورد موضوع مشخصی با افراد مختلف در زاویه صحبت کنید.

رویدادها هم به افراد کمک می‌کند که همفکرهای خودشان را پیدا کنند و ارتباط بگیرند. این ارتباط‌ها گاهی به همکاری مشترک می‌رسد، و گاهی هم در حد مشاوره‌های کوتاه و سرپایی جمع می‌شود. این ارتباط‌ها وجود دارند و به رشد فکری و بالا رفتن دانش فنی کمک می‌کنند. بودنشان از حذف کردنشان فایده بیشتری دارد.

از جریان استقبال کنید

تجربه ما در زاویه نشان داده است کسانی که با فضای کار کنار نمی‌آیند، همیشه به بخش‌های مختلفی شکایت دارند. گاهی حتی در مورد دستمال توالت هم گله‌هایی دارند. شلوغ شدن میزها برای این آدم‌ها می‌تواند حساسیت برانگیز باشد. مقاومت زیادی در مورد جریان فعالیت در زاویه دارند.

حضور در جریان کارها و ادامه دادن بدون سختی، همان چیزی است که به آن نیاز داریم. منظور از جریان در اصطلاح کاری، تعقیب کردن متمرکز یک کار و انجام وظایف روزانه آن هم بدون زحمت است. اوج عملکرد فقط زمانی شکل می‌گیرد که خودمان را به دل جریان کار بیاندازیم و اجازه ندهیم هیچ عاملی از بیرون، تمرکز ما را به هم بزند.

برنامه ریزی از قبل

برای خیلی از افراد، صبح‌ها زمان خوبی برای برنامه ریزی نیست. اگر نوشتن برنامه‌ها را به صبح بیاندازیم، عملاً زمان زیادی از روز را در تلاش برای تنظیم برنامه روزانه هستیم. می‌دانیم که بدون نوشتن برنامه، امکان انجام دادن کارهای مهم را نداریم، اما معمولاً در انجام دادنش به شکست برمی خوریم.

هر شب قبل از این که بخوابیم، سه تا از مهم ترین کارهای فردا را می‌نویسیم. بهتر است کارهای مهم از پنج تا بیشتر نشود. باید به جای «بیشتر نشدن» از «تجاوز نکردن» استفاده کنم تا این مفهوم را برسانم که بیشتر از پنج تا چه بلایی سر ذهن می‌آورد.

هشت ساعت کار مفید و استراحت

ذهن نمی‌تواند به طور مداوم، بیشتر از هشت ساعت کار کند. استراحت کردن در برنامه ریزی یکی از مهم ترین نکته‌ها است. کارمندان زیادی هستند که به خاطر پر کردن ساعت کاری، 9 ساعت در روز کار می‌کنند و عملاً بازدهی‌شان در روزهای پایانی به پایین ترین حد ممکن می‌رسد.

برنامه ساعت کاری شخصی

برای این که تبدیل به یک «معتاد به کار» نشوید، حتماً ساعت کاری برای خودتان در نظر بگیرید. بیشتر از آن کار نکنید. اجازه بدهید که ذهن شما فردا هم بتواند با بیشترین توانایی کار کند. حتی اگر کارهایی که در نظر گرفته اید، به زمان بیشتری نیاز دارند، باید در شکل برنامه ریزی تان تغییر ایجاد کنید.

اگر تازه شروع به فعالیت طولانی و سخت کرده اید، احتمالاً روزهای اول به برنامه کاری تان نمی‌رسید. پس انتظارات واقع‌بینانه از خودتان داشته باشید تا به مرور مقاومت ذهنی تان کم بشود.

کارهای خودتان را اولویت بندی کنید که کارهای مهم‌تر حتماً انجام بشوند و از کارهای اصلی عقب نیافتید. ذهن به مرور ظرفیت خودش را افزایش می‌دهد و به برنامه ساعت کاری خودتان متعهد می‌شوید.

ایده‌ها را جداگانه بنویسید

یکی از راه‌هایی که اجازه می‌دهد ذهن متمرکز بماند، داشتن یک برگه جدا برای نوشتن فکرهای مزاحم است. اگر چه بعد از مدتی، نیازی به این کاغذ هم نیست. اما برای شروع، معمولاً نیاز است که فکرهای جدید را روی کاغذ بنویسیم و سر ساعت مشخصی به سراغشان برویم.

با داشتن برنامه ریزی شخصی، این فکرها خودشان را نمی‌توانند به ما تحمیل کنند، اما می‌توانیم جایی برایشان در ادامه روز یا هفته بگذاریم.

اول کار کردن بعد ویرایش 

به عنوان یک نویسنده همیشه وقتی جداگانه برای ویرایش می‌گذارم. یعنی اگر نوشتن یک متن حدود بیست دقیقه وقت بگیرد، ده دقیقه هم برای ویرایش کردنش وقت می‌گذارم. کتاب‌های آموزشی زیادی هستند که تاکید دارند «انجام دادن کار» و «ویرایش کردن» نباید همزمان انجام بشوند.

انجام دادن کارها معمولاً از نیمکره راست انرژی می‌گیرند. این نیمکره به فعالیت‌های خلاقانه، بینش، کل نگری، احساسات و خیال بافی تمرکز دارد. برای انجام دادن یک کار به انگیزه و هیجان احتیاج داریم و این نیاز توسط نیمکره راست تامین می‌شود.

در مقابل نیمکره چپ به فعالیت‌های منطقی، محاسبه‌ای، ارتباطات غیر کلامی، جزئی نگری و ویرایش می‌پردازد. در نتیجه وقتی کار به اتمام رسید، می‌توانیم برای بالا و پایین کردن و بررسی جنبه‌های مختلفش از نیمکره چپ کمک بگیریم.

برای بالا بردن بازدهی ذهن، باید بتوانیم در هر کاری، یکی از نیمکره‌ها را درگیر کنیم. مثل حرف زدن به دو زبان مختلف است. تغییر زبان  دادن در هنگام صحبت کردن، انرژی زیادی می‌برد. برای کاهش دادن انرژی روزانه و کم کردن خستگی کار، این روش به خوبی جواب می‌دهد.

پیغام‌های گوشی را ببندید

گوشی‌های هوشمند را می‌شود طوری تنظیم کرد صدای برنامه‌های غیر ضروری را ببندیم. به عنوان پیغام‌هایی که مربوط به شبکه‌های اجتماعی است را خاموش کنیم، اما صدای پیامک‌ها، تماس‌های تلفنی، یادآورها و… را باز بگذاریم. در نتیجه فقط به پیام‌ها و تماس‌هایی پاسخ می‌دهیم که واقعاً ضروری هستند. حتی می‌توانیم پیغام‌هایی را که از طرف افراد یا گروه‌های مهم دریافت می‌کنیم تغییر بدهیم، تا همیشه اولویت‌ها در دسترس باشند.

مصطفی مردانی

وبلاگ زاویه