چند ضرر جدی برای حضور در فضای کار اشتراکی
شروع کردن کار و حضور در فضای کار اشتراکی برای هر کسی جذاب نیست. در چند مقاله قبلی در مورد مزیت‌های جدی و بزرگ این فضاها صحبت کردیم. امروز لازم است که در مورد ضررهای جدی و ناراحت کننده ای که این فضا برای بعضی آدم‌ها دارد بنویسیم. بعضی از این آسیب‌ها می‌تواند برای همه باشد و با مزیت‌های دیگر جبران شود. برای بعضی این آسیب‌ها بدون مزیت باقی می‌ماند و بهتر است در مورد حضور در فضای کار اشتراکی تجدید نظری داشته باشند.
اگر نمی‌توانید از مزیت های حضور در فضای کار اشتراکی استفاده کنید، احتمالاً در حال ضرر دادن هستید. مهم‌ترین نکته‌ای که باعث می‌شود از زاویه و دیگر فضاهای کار اشتراکی استفاده کنیم، تیپ شخصیتی و علاقه‌مندی‌های خود شماست. این یادداشت به شما در انتخاب فضای کار اشتراکی کمک می‌کند!
روزمرگی و فضای سنتی
یک کارمند سنتی می‌دانست که ساعت 9 صبح باید سر کار باشد و ساعت پنج عصر باید از محل کار بیرون برود. بعضی شرکت‌ها هستند که این زمان را بیشتر می‌کنند و گاهی تا ساعت 6 و نهایتاً هفت شب از کارمندان خود می‌خواهند که به کارشان ادامه بدهند. فضای کاری شامل میز و صندلی بود. محیط و مکان و دسترسی به شرکت با توجه به امکانات و توانمندی‌های شرکت متفاوت بود.
در فضای کار اشتراکی این زمان خیلی معنا ندارد. خبری از روزمرگی نیست. هر کسی در ساعت دلخواه خودش به فضای کار می‌آید و ممکن است زودتر از موعد به خانه برگردد. بنابراین دیگر با همکارانی طرف نیستیم که هر روز آن‌ها را در ساعت و مکان مشخص ببینیم. روزمرگی در فضای کار اشتراکی خیلی کمتر از فضای کار اداری است. اضافه شدن یک همکار جدید در فضای کار اشتراکی خیلی زودتر اتفاق می‌افتد. آشنا شدن با همه خیلی سریع نیست و گاهی با بعضی افراد هیچ وقت آشنا نمی‌شویم.
مشکلات دیگر
حضور در فضایی که ارتباط و همکاری حرف اول را می‌زند، چالش اصلی می‌تواند همین ارتباط گرفتن باشد. بیشتر افرادی که در فضاهای کار اشتراکی فعال هستند، روی این ارتباطات با افراد جدید و متخصصان تازه حساب باز کرده اند. پس نباید تعجیب کنید که بعد از ورود به فضای کار، با دوستانی مواجه شوید که می‌خواهند شما را بیشتر بشناسند. این مزیت برای بعضی از افراد خوشایند است و برای بعضی نیست.
معمولاً آدم‌های درونگرا، سخت تر ارتباط می‌گیرند. بنابراین عجیب نیست که مدت زمان طولانی تری را صرف آشنا شدن با آدم‌ها می‌کنند. حتی ممکن است هنوز در مورد کسب و کارشان به جمع بندی نرسیده باشند و از روبرو شدن با این سوال‌ها ترس داشته باشند. سوال‌هایی مثل: «چی کار می‌کنی؟»، «چند وقته مشغولی؟»، «از کارت راضی هستی؟»، «تخصصت چیه؟» و سوال‌هایی که مربوط به حوزه کاری هستند. مشکلات دیگری هم هستند که به مرور خودشان را نشان می‌دهند.
کم شدن شدن بهره وری
اولین و مهم ترین معضل حضور در فضای کار اشتراکی، کم شدن میزان بهره وری است. برای بعضی افراد، حضور در فضایی که از هر طرف ممکن است آدم جدیدی رد بشود، کمی نگران کننده است. در ابتدای حضور، به دلیل این که افراد کمتری را می‌شناسید، وقت بیشتری را روی کار کردن تمرکز می‌کنید. بعد از مدتی آشنایی‌ها ادامه پیدا می‌کند و بخشی از زمان را بابت این آشنایی‌ها از دست می‌دهید.
در فضاهای کار اشتراکی مانند زاویه، خیلی از افراد همدیگر را می‌شناسند. در ساعت‌هایی مانند ظهرها و عصرها، صحبت‌ها بیشتر هم می‌شود. سر و صدایی که هر لحظه می‌تواند تمرکز را به هم بزند. برای کسی که کار کردن در مکان‌های شلوغ را ترجیح نمی‌دهد و به فضاهایی مثل کتابخانه عادت کرده، نیاز به فرصت برای به روز شدن با شرایط جدید دارد.
مشکلاتی در مورد اینترنت و تجهیزات
یکی از بزرگترین ویژگی‌های کار کردن در خانه این است که تجهیزات و وسایل کار را خودمان تعیین می‌کنیم. سرعت اینترنت، نوع صندلی، اندازه میز، اندازه مانیتور و تمام امکانات دیگری که برای کارمان لازم داریم، در اختیار و به انتخاب خودمان است.
در فضای کار اشتراکی مجبوریم که به شرایط محیطی و کاری تن بدهیم. اندازه صندلی، شکل میز و محل قرار گیری دیگر دست خودمان نیست. بعضی از فضاهای کار اشتراکی به فناوری‌های به روز دسترسی دارند و بعضی ندارند! گاهی حتی نمی‌توانید امیدوار باشید که سرعت اینترنت همان قدر باشد که شما می‌خواهید. اگر به این مسائل حساس هستید، باید کمی دقیق تر باشید.
نداشتن حریم خصوصی کافی
حریم خصوصی تعریف‌های مختلفی دارد. بعضی‌ها صرفاً به این که اطلاعاتشان حفظ بشود قناعت می‌کنند. بعضی نیز به محیط‌های خصوصی تر نیاز دارند. اول باید در مورد این مسئله با خودتان کنار بیایید که مسئله حریم خصوصی به همان اندازه که برای شما مهم است، برای دیگران هم اهمیت دارد. همان قدر که دیگران در مورد رعایت شدن حریم خودشان حساس هستند، به شما هم احترام می‌گذارند.
در زاویه، باجه‌هایی برای تماس‌های تلفنی محرمانه و صحبت‌های خصوصی، جلسه‌های کاری و دورهمی‌های مهم طراحی شده است. این محیط‌ها برای حفظ این حریم طراحی شده اند. اگر به حریمی بیشتر از این نیاز دارید، احتمالاً فضای کار اشتراکی به کار شما نمی‌آید.
هزینه بالا و برگشت کم
این مسئله در مورد بعضی از کسب و کارها صادق است. عوامل زیادی در این مورد اثرگذار هستند. این که در چه مرحله ای از کار خودتان هستید، چه قدر وقت تا رسیدن به نقطه سر به سر مالی فاصله دارید، چند تا نیروی انسانی دارید و میزان بهره وری فعلی شما و کسب و کارتان. اگر به تنهایی کار می‌کنید، باید به نکته‌هایی مانند زمان کار کردن، کمک فضای کار اشتراکی به شما، میزان هماهنگی شما با محیط و… فکر کنید. هر کدام از اینها می‌تواند در انتخاب شما اثر گذار است.
البته مهم ترین نکته بهره وری است. اگر هزینه ای که می‌کنید باعث بالا رفتن انگیزه شما نمی‌شود، پس به انگیزه بخش‌های دیگری نیاز دارید.
زیرساخت‌های ناکافی
در فضای کار اشتراکی زاویه، زیر ساخت‌های زیادی برای همکاران در نظر گرفته شده است. باجه‌های تلفن، اتاق جلسات، میزهای منظم و هماهنگ، تجهیزات آشپزخانه و… امکانات اداری دیگر. در مورد تک تک اینها در مقاله …. صحبت کرده ایم. اگر به امکانات بیشتری نیاز دارید، باید به این فکر کنید که اینجا فضای کار اشتراکی است نه یک شرکت خصوصی. با در نظر گرفتن تمام این نکته‌ها، می‌توانند در تصمیم گیری نهایی شما موثر باشند..
فضای کار اشتراکی مناسب است یا نه؟
حضور در فضای کار اشتراکی می‌تواند همان قدر که مفید است، مضر هم باشد. به هر میزانی که نتوانید از حضور در فضای کار اشتراکی استفاده کنید، به ضررهایی که می‌کنید اضافه خواهید کرد. افراد درونگرا که دیرتر با دیگران جوش می‌خورند، آن‌هایی که به حریم خصوصی بالا نیاز دارند، زیرساخت‌های ناکافی و… می‌تواند برای هر کسی چالش خودش را داشته باشد.