کار کردن در خانه یا فضای کار اشتراکی؟
چالش این روزهای خیلی از متخصص‌ها این است که تبدیل به کارآفرین بشوند. کار کردن در خانه برای هر کدام نیز مزایایی دارد. رویای کارآفرینی و راه انداختن کسب و کار در بین همه وجود دارد. گستردگی تخصص‌ها و همچنین پیدا شدن گوشه‌های مختلف زیاد در بازار، باعث شده که این روند هر روز در حال گسترش باشد. این ایده که هر معضل اجتماعی می‌تواند یک استارتاپ باشد، در ذهن خیلی از کارآفرینان هست. این که معضل یا گوشه بازاری که انتخاب کرده اند، قابلیت درآمدزایی مناسب داشته باشد یا نه، نیاز به آزمون و خطا دارد. گاهی این آزمون و خطا را بهتر است با هزینه‌های کمتری به ثمر برسانیم. کم کردن هزینه‌ها خودش یکی از راهکارهایی است که ریسک شکست را پایین می‌آورد. گاهی هم لازم است برای رسیدن به نتیجه بهتر، کار کردن در یک فضای کار اشتراکی را تجربه کنیم تا بتوانیم مشکلات را در شرایط بهتری حل کنیم.
تغیییر مسیرهای شغلی
مسیرهای شغلی در حال تغییرند. این واقعیتی است که باعث شده ساختار اقتصاد و نحوه کار کردن و حتی محل کارها تغییر کنند. دیگر کمتر شرکت‌هایی را می‌بینیم که پر از کارمند باشند. شرکت‌های کوچک و حتی تک نفره به سرعت در حال گسترش هستند. این مسیرهای شغلی حتی درون خانه‌ها شروع به فعالیت می‌کنند. فقط جوان‌ها نیستند که مسیرهای شغلی شان را تغییر می‌دهند. حالا دیگر کارمندهای سابق هم تبدیل به کارآفرینان امروزی شده اند. بنابراین کار کردن در خانه برای آنها یک انتخاب نیست.
در حالت کلی و برای یک کارآفرین مستقل، سه یا چهار گزینه محبوب وجود دارد: خانه، کافه، کتابخانه و فضای کار مشترک. در مورد تفاوت فضای کار مشترک و کافه و کتابخانه در مقاله ای جدا صحبت کرده ایم.
مقاله مرتبط: فضای کاری در کافه را تغییر بدهید!
در این یادداشت به تفاوت فضای کار مشترک و خانه می‌رسیم. یعنی محلی که به نظر می‌رسد برای کار کردن یک کارآفرین تنها و شرکت تک نفره، گزینه ایده آلی باشد. هر کسی با توجه به نیازهای خودش می‌تواند گزینه‌هایش را محدود یا گسترده کند.
کار کردن در خانه چه طور است؟
شروع کار معمولاً از کار کردن در خانه است. یک فریلنسر مبتدی از انجا که بین مستقل شدن یا بازگشت به کارمندی دو به شک شده، هنوز گزینه خانه را یک گزینه ایده ال می‌بیند. او هنوز نمی‌داند که می‌تواند مستقل شود یا نه. به همین دلیل تمام توانش را می‌گذارد که توانایی خودش را امتحان کند. کار کردن در خانه به جز مزایایی که دارد، محدودیت‌هایی هم به ما تحمیل می‌کند که ممکن است در ابتدا مشخص نباشد. در حقیقت هزینه‌ها را پایین آورده ایم، اما امکان گسترش کار را هم از خودمان گرفته ایم.
یکی از بزرگترین مزیت‌های خانه، آزاد بودن زمان کار است. هر کسی می‌تواند زمان خودش را بین کارهای مختلف تقسیم کند. لباسی که با آن کار می‌کنید، نور مناسب، ساعت آزاد برای خوردن غذا و نوشیدن قهوه و چای. یکی از چالش‌های اصلی در فضای کار مشترک یا دفتر کار را ندارید و آن هم داشتن فضای اختصاصی و شخصی شده است. مثلاً اگر گلدان‌هایی توی خانه داشته باشید که هر روز به آنها سر بزنید، آنها را نمی‌توانید همراه خودتان با محل کار بیاورید. یا در انتخاب لباس‌های خودمان آزادی کامل داریم. این آزادی ها اجازه می دهند که با فراغ بال بیشتری کار کنیم.
خانه ها معمولاً در مکان های ارام تری هستند و بهتر می توانیم سر و صدا را مدیریت کنیم. البته سر و صدا در همه جا هست، به خصوص اگر در خانه پدر و مادر زندگی کنیم. اما بعضی نیز از کار کردن در سکوت کامل فراری هستند و دوست دارند صدایی در محیط باشد تا بتوانند کار کنند، حتی اگر مجبور باشند هدفون توی گوش خودشان بکنند. این صداها به خلاقیت و فکر کردن آنها کمک می کند.
مشکلات کار کردن در خانه
یکی از مصیبت های بزرگی که خانه-دفتر دارد، رفت و آمد است. یعنی این تصور که هیچ وقت کسی به ما سر نمی زند، تصور اشتباهی است. بالاخره مجبور خواهیم شد که برای دیدن مشتری ها و گرفتن پروژه از خانه بیرون برویم یا کسی را دعوت کنیم. البته معمولاً پروژه های دورکاری دردسرهای خودشان را دارند. به موقع تحویل دادن پروژه ها برای کارفرما اهمیت زیادی دارد، حتی اگر شما وقت بیشتری به نسبت کار در دفتر گذاشته باشید. رفت و آمد ندارید، اما این وقت صرفه جویی نمی شود. زیرا عوامل محیطی دیگری به شما تحمیل می شود.
نکته بعدی این است که خلاقیت در کار گروهی بیشتر فعال می شود تا در تنهایی. یعنی همین که به محل کار می رسیم، خلاقیت شروع به جوشش می کند. اصلاً همین که از خانه خارج می شویم، در مسیر رسیدن به محل کار، ایده ها می آیند. اما محیط خانه حس و حال کار کردن را به هر کسی نمی دهد. در مقابل فضای خارج از خانه، حتی اگر کافی شاپ باشد، موقعیت بهتری برای خلاقیت است.
حواس پرتی های خانگی
حواس پرتی در خانه زیاد است. یک ماشین لباسشویی هم در خانه می تواند حواس پرتی ایجاد کند. حالا اگر خواهر و برادر و همخانه هم باشند، اوضاع عجیب تر می شود. صدای تلویزیون در بعضی خانه ها قطع نمی شود. اگر این حواس پرتی ها به مرور باعث کم شدن حس مسئولیت پذیری بشوند، می توانند فاجعه ایجاد کنند.
به محض این که لیست کارهای روزانه را مرور می کنیم، متوجه می شویم که چه قدر کار داریم. چشم باز می کنیم و می بینیم که یک قسمت سریال نگاه کردیم تا حالمان جا بیاید. همین روند تا چند ساعت ادامه پیدا می کند. تا جایی که متوجه می شویم زمان زیادی را صرف روشن کردن ذهنمان کرده ایم.
خاموش کردن ذهن بعد از هشت یا حتی ده ساعت کار، مشکل بعدی است. وقتی کار تمام می شود، با حرکت کردن به سمت خانه، بخشی از روند خاموش شدن ذهن را انجام می دهیم. برای این کار باید کمی روی تخت دراز بکشید و به چیزی فکر نکنید. این ها به شما کمک می کنند تا بهتر تصمیم بگیرید.
فضای کار مشترک یا خانه؟
نداشتن سرمایه کافی برای اجاره کردن دفتر، باعث می شود که گزینه خانه-دفتر را انتخاب کنیم. این موضوع تا زمانی که اولین درآمدها به دست نیامده، ادامه دارد. آزادی باور نکردنی خانه در انجام خیلی از کارها، مثل ضبط کردن پادکست، ساخت ویدئو، نوشتن متن و کارهای مستقل دیگر، کمک بزرگی است.
اما هیچ کدام از اینها، مشکلات کار کردن در خانه را عوض نمی کند. هیچ جایی نیست که بتوانید با مشتریان جدید ارتباط برقرار کنید. امکان بازاریابی B2B تقریباً صفر است، چون شما کسب و کار به حساب نمی ایید. همچنین این موضوع وجود دارد که شما هیچ مرزی بین استراحت و کار ندارید.
تصمیم نهایی
وقتی در مورد کار کردن در خانه یا فضای کار اشتراکی صحبت می کنیم، باید مرحله ای را در نظر بگیریم که در کسب و کارمان هستیم. در شروع فعالیت، خانه-دفتر گزینه بسیار مناسبی است. اما به محض این که نیاز به شبکه سازی به وجود آمد، باید به محیطی منتقل شویم که امکان ارتباط با دیگر متخصصان وجود داشته باشد. کافه یا کتابخانه محل خوبی برای شبکه سازی نیست. فضای کار مشترک، هزینه و انرژی زیادی از شما نمی گیرد، اما امکانات یک دفتر کار را به شما می دهد. زاویه منتظر شماست که کار خودتان را از آنجا شروع کنید.
شما هم می توانید به صورت منعطف (چند روز در هفته) یا تمام وقت (شبانه روزی در هفت روز هفته) در زاویه، فضای کار مشترک اجاره کنید. لیست خدمات را در این لینک ببینید.